بنام پروردگار حی و توانا
براى گروهى از مردم پیمان هاى رسمى اهمیت ویژه اى دارند، ولى به وعده هاى اخلاقى خود چندان احترامى نمى گذارند. وعده کردن و عمل نکردن نزد آنان جرم و گناهى شمرده نمى شود، در صورتى که بى اعتنایى به چنین وعده هاى دوستانه اى، هر چند جرم به شمار نیاید، از نظر اصول اخلاقى اسلام بسیار نکوهیده است. این رفتار از گونه اى کم شخصیتى و بى اعتنایى به دیگران حکایت مى کند. پیامبر گرامى اسلام فرمود: «مَنْ کان یؤمِنُ باللّهِ و الیومِ الآخِرِ فَلیفِ اِذا وَعَد» «آن کس که به خدا و روز رستاخیز ایمان دارد باید به وعده هاى خود وفادار باشد.» در برخى روایت ها، عمل به وعده هاى اخلاقى به صورت یک امر واجب مطرح شده است. این نشان دهنده اهمیت عمل به چنین وعده هایى است. تا آنجا که برخى پیشوایان معصوم مى فرمایند: «یَجِبُ على المُؤمِن الوفاءُ بالمَواعیدِ؛ «بر فرد با ایمان لازم است به پیمان خود عمل کند». متأسفانه پیمان شکنى و خلف وعده، امروزه در بسیارى از مردم به ویژه صنعت گران به وفور دیده مى شود. البته گروهى هم به خاطر خودشیرینى چیزى را متعهد مى شوند که توانایى اجراى آن را ندارند. این گروه غافلند که وعده هاى خارج از توانایى، از شخصیت انسان مى کاهد و او را یک فرد غیر اصولى و بى مبنا معرفى مى کند.عمل به وعده هاى اخلاقى
بالای صفحه |