شـبـی  هـــم ‌ نــفــس  بـا  شــهـیـدان  شــــدم
ز داغ شـــهــیــدان  ، پـریـــشـان شـــدم
چـــنـان نـقــش  آشــفتـه مــی‌زد قــلم
که از زنده  ماندن ، پـشیمان شدم
چرا زنـده‌ام بـی‌ رفـیـقـان چرا؟
چرا من گرفتار  هـجران شدم
به یاد لب کرخه و هور و نـی
به یـاد  شــهـیــدان بــستان شــدم
به  یـاد بـــهــار‌آوران نـــجـــیـــب
غزل‌هـا نـوشـتم ، غزل‌ خــوان  شـدم
خـدایــا  دری را  ز حــکـمـت گـــشـــای
کــه ایــن ‌بــاره  بــهــــتـر مــــســلـــمـان شـدم

نوشته شده در یکشنبه 88 بهمن 4 -*- توسط ع . و -*- نظرات ( ) |