حرف‌های ناگفته،
بدترین دردهاست...
تمام "دوستَت دارم" هایی که نگفتیم!
تمام "بودنم به بودنت وصل است"ها!
تمام "نباشی، نیستم" ها!
تمام " نرو،بمان" هایی که دلمان پر میکشید بگوییم و نگفتیم!!

همه این کلمات و پیچ و خم‌های دردناکش،
   گلویمان را خراشید...
    دلمان را سوزاند...
     اما نگفتیم!!
           نگفتیم و گذاشتیم این دل، تنگنای بودنمان شود...
              و هرروز تنگ تر...
                آنقدر تنگ که با اولین قطره باران،
                  او هم سر سودایی گرفت...

 

نوشته شده در دوشنبه 95 مهر 26 -*- توسط ع . و -*- نظرات ( ) |