انسانها چقدر قابل تغییرند،

حرفهایشان بوی دورنگی می دهد

حرفهای دیروز خود را فراموش کرده

و تبدیل به آدمهای حال اندیش، شده

به یادت می آورم حرف دیروزت را

حرف امروزت را، خودت بیاد آور

مـن از یاد آوریـش شـرمسارم:

"دستانم تشنه ی دستان توست شانه هایت تکیه گاه خستگی هایم 

با تو می مانم بی آنکه دغدغه های فردا داشته باشم 

زیرا می دانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت"

نوشته شده در سه شنبه 89 آبان 11 -*- توسط ع . و -*- نظرات ( ) |