پسرک ! گریه نکن ! چوب فلک رو میشکنم
من مث معلّمت مشقاتُ خط نمی زنم
دفتر تازه بیار مشقای من جریمه نیس
مشق شب رو پاره کن مشق طلوعُ بنویس
رنگ روزگار نباش !‌ یه دس صدا داره هنوز
بودنت تو دایره نقطهء پرگاره هنوز
وقتی دریا میگه نه تو قطره باش بگو بله
دستهء تیغِ تبر ‚ چوبِ درخت جنگله
همه قصه ها دروغه دیگه چش براه نباش
قصه رو خودت شروع کن این مدادُ بتراش
بنویس جای کبوتر روی ابراس نه تو چاه
بنویس تا بشکنه طلسم این تخته سیاه

نوشته شده در جمعه 89 خرداد 21 -*- توسط ع . و -*- نظرات ( ) |