گل گلدون من شکسته در باد
تو بيا تا دلم نکرده فرياد
گل شب بو ديگه شب بو نمي ده
کي گل شب بو رو از شاخه چيده

گوشهء آسمون پر رنگين کمون
من مثل تاريکي
تو مثل مهتاب
اگه باد از سر زلف تو نگذره
من مي رم گم مي شم تو جنگل خواب

گل گلدون من
ماه ايوون من
از تو تنها شدم چو ماهي از آب
گل هر آرزو
رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه
دلم يه مرداب

آسمون آبي مي شه
اما گل خورشيد
از شاخه هاي بيد بالا نمي ره
دره مهتابي مي شه
اما گل مهتاب
رو برکه هاي اب دلش مي گيره
تو که دست تکون مي دي
به ستاره جون مي دي
مي شکفه گل از گل باد
وقتي چشات هم ميان
دو ستاره کم ميان
مي سوزه شقايق از داغ