مي روم خسته و افسرده وزار /سوي منزلگه ويرانه خويش

به خدا ميبرم از شهر شما/ دل شوريده و ديوانة خويش

مي برم تا كه در آن نقطه دور/ شستشويش دهم از رنگ گناه

شستشويش دهم از لكة عشق / زينهمه خواهش بيجا و تباه

مي برم تا ز تو دورش سازم/ زتو اي جلوه اميد محال

ميبرم زنده بگورش سازم/ تا از اين پس نكند ياد ...