من، همون که خوش بود يه وقتي / سر حال و سنگي، سفت بود ميفهمي ////// همه چي پيچيد رو همين حساب / روزاشم مث همن حتي روز تحويل سال /// هميشه متنا بلند بوده مشتي / رفيق هر نوعش، با هر نوعي گشتيمُ /// و ديديم ته‌ش با زخمي تنهاييم / ولي خو خوش گذشت يه وقتايي /// غصه که مال قصه‌هاست / خوشيم همه جوره رو زمين با چشم باز /// همين ، دليلي شد، بيمار و بيدل / يا ساده‌تر؛ مي‌شي يه گرگ بارون‌ ديده

ما هردو درگير يه کابوسيم ///// بايد يکم از غصه خالي شيم///.../// اين بهترين راه فرار ماست ////// ما عاشق چشماي هم ميشيم ///.../// تو چشماي هم خيره ميمونيم////// مثل دوتاي ديونه همدرد ///.../// اما حواس هردومون بازم ////// درگير چشماي يکي ديگست

مسافرت بودم (18 روز شد) . خسته شدم از اين تنهايي هرروزه و دلواپسي‌هاي هرشبه////