نشسته اي و نگاه تو خيره بر ماه است

هميشه دلخوري ات با سکوت همراه است

خدا کند که نبينم هواي تو ابريست

ببخش! طاقت اين دل عجيب کوتاه است

هميشه دل نگران تو بوده ام، کم نيست

هميشه دل نگران ِ کسي که در راه است

بتاز اسب خودت را ولي مراقب باش

که شرط ِ بردن بازي سلامت شاه است

نمي رسد کسي اصلا به قله ي عشقت

گناه پاي دلم نيست! راه، بيراه است

به کوه ِ رفته به بادم ، نسيم تو فهماند

که کاه هرچه که باشد هميشه يک کاه است