تو را گم ميکنم هر روز و پيدا ميکنم هر شب
بدينسان خواب ها را با تو زيبا ميکنم هر شب

تبي اين کاه را چون کوه سنگين ميکند، آنگاه
چه آتش ها که در اين کوه برپا ميکنم هر شب

تماشاييست پيچ و تاب آتش، آه خوشا بر من
که پيچ و تاب آتش را تماشا ميکنم هر شب

مرا يک شب تحمل کن که تا باور کني جانا
چگونه با جنون خود مدارا ميکنم هر شب

چنان دستم تهي گرديده از گرماي دست تو
که اين يخ کرده راازبيکسي،هاميکنم هرشب

تمام سايه ها را مي کشم در روزن مهتاب
حضورم را زچشم شهر حاشاميکنم هر شب

دلم فرياد مي خواهد ولي در گوشه اي تنها
چه بي آزار با ديوار نجوا مي کنم هر شب

کجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي!
که من اين واژه را تا صبح معنا ميکنم هر شب