هر چند اميدي به وصال تو ندارميک لحظه رهايي ز خيال تو ندارم
اي چشمه ي روشن منم آن سايه که نقشيدر آينه ي چشم زلال تو ندارم
مي داني و مي پرسيم اي چشم سخنگويجز عشق جوابي به سوال تو ندارم
اي قمري هم نغمه درين باغ پناهيجز سايه ي مهر پر و بال تو ندارم
از خويش گريزانم و سوي تو شتابانبا اين همه راهي به وصال تو ندارم
دکتر محمدرضا شفيعي کدکني
