بر خاک سرد خفته بودم
با بانگ اميدت چه بي تابانه از خاک بر شدم
نزديک ها اميدي بر نمي داد
چه عاشقانه به دورها نگريستم
و دورها چه بي صبرانه از پس نگاه
منتظرانه ام محو مي شدند
و هنوز از باور عاشقانه ام تهي نشدم
که غريبانه از خاک پر شدم