ديوانه ي عشقم من و
مجنون نگاهي
با گنج هنر فارغم از مالي و جاهي
گلشن دلم از منظره ي روي سپيدي
روشن شبم از شعشعه ي چشم
سياهي با بال سخن شب همه شب ابر نوردم
گويي که نسيمي بردم چون پر کاهي
از شوق به رقص آوردم چامه ي نغزي
آن گونه که رقصد ز دم باد گياهي