اي شده چون سنگ سياهي صبور
پيش دروغ همه لبخندها
بسته چو تاريکي جاويدگر
خانه به روي همه سوگندها
من ز تو باور نکنم ، اين تويي ؟
دوش چه ديدي ، چه
شنيدي ، به خواب ؟
بر تو ، دلا ! فرخ و فرخنده باد
دولت اين لرزش و اين اضطراب
زنده تر از اين تپش گرم تو
عشق نديده ست و نبيند دگر