روزنه اي از اميد ، گرم و گرامي
روشني افکنده باز بر دل سردم
دايم از آن لذتي که خواهم آمد
مستم و با سرنوشت بد به نبردم
تابردم گاهگاه وسوسه با خويش
کاي دله دل ! چشم ازين گناه فرو پوش
ياد گناهان دلپذير گذشته
بانگ برآرد که : آي شيطان ! خاموش
وسوسه ي تو به در دلم نکند راه