اين شعر را به سپيده دم تقديم مي کنم
حضوري ساده تر از فلق که در آن
خواب از خواب برخاسته است
و گرد خودش گل ها را ديده است
که از بس که تا سپيده گپ زده اند خسته و خواب آلودند
و آب را ديده است
که مي رود ناهموار
تا لاله هاي دامنه را در آفتاب برخيزاند
اين شعر را به کسي که نمي توانم فراموشش کنم و عاشقانه دوستش دارم (ع.و ) تقديم مي کنم