يادت مياد اون قديما, چه مهربون و بي ريا
تو باغ سبز قصمون, کنار اون عقاقيا

ميگفتي که هميشه, ميموني تو کنارم
تا آخرش تا ابد, فقط تو ميشي يارم

دروغ بود هرچي گفتي, منو گذاشتي رفتي
گفتي مياي دوباره, اما خيلي محاله

تويي که داري دل دل ميکني
منو ديوونرو باز ول ميکني

تو ميدوني دل من براي تو چه تنگه
نموندي رو حرفت, آخ که دلت چه سنگه

تويي که داري دل دل ميکني
منو ديوونرو باز ول ميکني