امدي تا جون بدي گلهاي خشک خونرو
امدي رها کني قنارياي خسترو
امدي يکي بشي دست توي دستام بزاري
امدي ناجي بشي غريق دل شکسترو
منتظرت بودن عادت من همين از تو گله ندارم رسم زمونه اينه
چه شبها که به جز تو نبود خواب و خيالم
اميدم همه اين بود که پيش تو بيايم
همش خواب تو ديدم بدل غصه خريدم
چقدر زخم زبون من از اين و ان شنيدم