در ورق خوردن هر لحظه و هر روز

رسيدم به همان شب

که من بودم و

عکس رخ مهتاب

تو بودي سرراهم
من همه دلهره بودم
تو نگاهت نگرانم
و تو گفتي

که بيا راحت جانم
که به اميد توانم
يادم آمد به همان روز
که گفتي
تو شدي ماه تمامم
و من انگار
دلم ريخت
به اشکي که فرو ريخت زجانت
"دل من کرد هوايت
نگهم رفت به راهت"