آخر اين يک بار از من بشنو پند

بر منو بر روزگارم دل مبند

عاشقي را دير فهميدي چه زود

عشق ديرين گسسته تار وپود

گر چه آب رفته باز آيد به رود

ماهي بيچاره اما مرده بود

بعد از اين هم آشيانت هر کس است

باش با او ياد تو ما را بس است.