نيمه شب آواره و بي حس حال

در سرم سوداي جامي بي زبان

پرسه اي آغاز کرديم در خيال

دل به ياد آورد ايام وصال

از جدايي يک و دو سالي مي گذشت

يک دو سال از عمر رفت و بر نگشت

دل به ياد آورد اول بار را

خاطرات اولين ديدار را

آن نظر بازي آن اسرا را

آن دو چشم مست و آهو وار را

هم چو رازي مبهم و سر بسته بود

چون من از تکرار او هم خسته بود