خاطرت آيد که آن شب
از جنگلها گذشتيم
بر تن سرد درختان
يادگاري نوشتيم
با من اندوه جدايي
نميداني چه ها کرد
نفرين به دست سرنوشت
تو را از من جدا کرد
بي تو بر روي لبانم
بوسه پژمرده گشته
بي تو از اين زندگاني
قلبم آزرده گشته
بي تو اي دنياي شادي
دلم درياي درد است
چون کبوترهاي غمگين
نگاهم مات و سرد است
اي دلت درياچه ي نور
گر دلم را شکستي
خاطراتم را به ياد آر
هر جا بي من نشستي
...