بعد از من هر که را دوست داشتي قدرش را بدان

نباشي ، کل اين دنيا ، واسم ، قد يه تابوته
نبودت مثل کبريت و دلم انبار باروته
نباشي ، کل اين دنيا ، واسم ، قد يه تابوته
نبودت مثل کبريت و دلم انبار باروته
نباشي روز تاريکم يه اقيانوس آتيشه
تموم غصه ي دنيا، تو قلبم ته نشين ميشه
دنيارو بي تو ، نميخوام يه لحظه
دنيا بي چشمات ، يه دروغ محضه
دنيارو بي تو ، نميخوام يه لحظه
دنيا بي چشمات ، يه دروغ محضه
نباشي ، هر شب و هر روز ، همش ، ويلون و آوارم
با فکرت زنده مي مونم ، تا وقتي که نفس دارم
تا وقتي که نبودتو ، يه روز کاريبده دستم
بمون تا آخر دنيا، بموني تا تهش هستم
دنيارو بي تو ، نميخوام يه لحظه
دنيا بي چشمات ، يه دروغ محضه
دنيارو بي تو ، نميخوام يه لحظه
دنيا بي چشمات ، يه دروغ محضه

كي اشكاتو پاك ميكنه
شبها كه غصه داري
دست رو موهات كي ميكشه
وقتي منو نداري؟
شونه كي مرهم هق هقت ميشه دوباره
از كي بهونه ميگيري شباي بي ستاره
برگ ريزوناي پاييز كي چشم به رات نشسته؟
از جلو پات جمع ميكنه برگهاي زرد و خسته؟
کي منتظر ميمونه حتي شباي يلدا
تا خنده رو لبات بياد
شب برسه به فردا
كي از سرود بارون
قصه برات ميسازه

از عاشقي ميخونه
وقتي كه راه درازه
كي از ستاره بارون
چشماشو هم ميذاره
نكنه ستاره يي بياد
ياد تو رو نياره

با تو نيستم اي مسافر
اي به جاده تن سپرده
اي که دلتنگي غربت
منو از ياد تو برده
منو از ياد تو برده
هنوزم هواي خونه
عطر ديدار تو داره
گل به گل گوشه به گوشه
تو رو ياد من مياره
با تو من چه کرده بودم
که چنين مرا شکستي
بي وداع و بي تفاوت
سرد و بي صدا شکستي
سرد و بي صدا شکستي
به گذشته بر ميگردم
به سراغ خاطراتم
تازه مي شود دوباره
از تو داغ خاطراتم
به تو نميرسم هميشه
در نهايت رسيدن
هر کجا باشي و باشم
به تو برنميگردم از من
اين تويي هميشه ي من
تو ي آيينه ي تقدير
با همه شکستم از تو
هستم از دست تو دلگير
با تو من چه کرده بودم
که چنين مرا شکستي
بي وداع و بي تفاوت
سرد و بيصدا شکستي
سرد و بيصدا شکستي

گاهي اين دنيا مثل ما ، با خودش مساله داره
ميون زمين و آفتاب ، ابر تيرگي مياره
رنگ دريا بر ميگرده ، از هواي تلخ وتيره
همه ي چلچله ها رو وحشت خزون ميگيره
گل من گلايه کم کن ، ابر غصه ابدي نيست
بزار آسمون بباره ، گريه هم چيز بدي نيست
گم ميشه روي لب گل ، رنگ آفتابي خنده
پر ميشه زمين غربت ، از تهاجم پرنده
اما اما تو ميدوني ، پشت اين بارون يکريز
روز خوشرنگي دنياست ، نوبت بدرود پاييز
گل من گلايه کم کن ، ابر غصه ابدي نيست
بزار آسمون بباره ، گريه هم چيز بدي نيست
گل من گلايه کم کن ، ابر غصه ابدي نيست
بزار آسمون بباره ، گريه هم چيز بدي نيست
ما هنوز هم پر از آفتاب ، شب فروز و سايه سوزيم
روشنايي با دل ماست ، چه بسوزيم چه نسوزيم
نون و آب اين زمين هم ، اگه خون جگر ماست
غم نخور که قصه ي ما ، حرف عاشقاي فرداست
گل من گلايه کم کن ، ابر غصه ابدي نيست
بزار آسمون بباره ، گريه هم چيز بدي نيست
گل من گلايه کم کن ، ابر غصه ابدي نيست
بزار آسمون بباره ، گريه هم چيز بدي نيست

از خود گذشتم تا که تو ، از پيچ و خمها بگذري
لب بستم از گلايه تا ، از سر غمها بگذري
گوشه گرفتم تا که تو ، با دنيا دم ساز بشي
پايان گرفتم تا که تو ، دوباره آغاز بشي
درد من بودي و همدرد نبودي
راه من بودي و همراه نبودي
غم من بودي ، تو غمخوار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
اشک شدم در پشت پلک غصه ها پنهون شدم
بغض شدم در شوره زار سينه ها زندون شدم
پرم شکست تا اين که تو ، معني پرواز شدي
غمم ترانه شد که تو ، نغمه و آواز شدي
درد من بودي و همدرد نبودي
راه من بودي و همراه نبودي
غم من بودي ، تو غمخوار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
اشک شدم در پشت پلک غصه ها پنهون شدم
بغض شدم در شوره زار سينه ها زندون شدم
سکوت شدم تا اين که تو ، صداي فرياد شدي
قفس نشين شدم که تو ، دوباره آزاد شدي
درد من بودي ، تو همدرد نبودي
راه من بودي ، تو همراه نبودي
غم من بودي ، تو غمخوار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
درد من بودي ، تو همدرد نبودي
راه من بودي ، تو همراه نبودي
غم من بودي ، تو غمخوار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي
عشق من بودي ، وفادار نبودي