من تورو اشتباهي گرفتم با کسي که همه ي زندگيمه

با کسي که مثل يه نوازش توي ارامش من سهيمه

من تورو اشتباهي گرفتم توي اون کوچه هاي مه الود

حال من تصوير برکه لحظه ي کوچ مرغابيا بود

من مريضت شدم زير بارون رفتن و از کي اغاز کردي

مشتم و باز کردم ببينم تورو تو دستم مثل پروانه پرواز کردي

من تورو اشتباهي گرفتم مثل يک شاخه از درختي سرد

که نجاتم نداد از سقوط و هي ترک خورد و زخمي ترم کرد

نمک رو زخم من نپاش ، من زخمي غرورتم
با اين همه بدي ببين ، هنوز سنگ صبورتم
از درد من قصه نگو ، قصه ي من تکراريه
مردن من هميشگي ، واسه دل تو عاديه

جلو چشم غريبه ها ، چه قدر خوار و حقير شدم
هيچي ازم نذاشتي تو ، وقتي ديدي اسير شدم
وقتي نبودم هيچ کسي با دلت هم بازي نبود
خاک سياه نشونديم و دلت هنوز راضي نبود

عشقتو تو سرم نزن ، ان قد بهم نگو بمير
تموم هستيم مال تو ، غرورمو ازم نگير
چرا هميشه تبرت ، رو ريشه ي دل منه
بگو چرا قلب منه بايد هميشه بشکنه

چه روزهايي که سوختمو ، به پاي تو حروم شدم
يه عمري من دل بستمو ، تو چشماي تو گم شدم
ديگه چي مي خواي از دلم ، هر چي که مي خواستي ديدي
به عشق پاک و بي ريام ، توي دلت مي خنديدي

عشقتو تو سرم نزن ، ان قد بهم نگو بمير
تموم هستيم مال تو ، غرورمو ازم نگير
چرا هميشه تبرت ، رو ريشه ي دل منه
بگو چرا دل منه بايد هميشه بشکنه